کاکتوس ها گیاهان زیبائی هستند که در
بیابانهای امریکا میروند . این گیاه در موقع
که باران میبارد مانند اسفنج رطوبت را بخود
جذب میکند و از آن در مواقعی که هوا خشک است،
استفاده می نمایند. چون کاکتوس خود آب دارد،
برای حیواناتی که در بیابان زندگی میکنند قابل
استفاده است. اکثر کاکتوس ها خار دارند ولی
لوتربوربانک دانشمند امریکایی توانسته است
کاکتوس بی خار نیز پرورش بدهد. بوربانک که رد
صلح جوئی بود اظهار امیدواری کرده است که روزی
بشر نیز مانند کاکتوس تربیت شده و بی خار
گردد.
تیره
کاکتوس (Cactaceae) ، گیاهانی گوشتی ، دارای
شکل ظاهری بسیار متفاوت با گلهای کاسه گلی ،
واجد پرچمهای متعدد و افزایش یافته است و اقلا
5 برچه پیوسته به صورت تخمدان زیرین و تمکن
کناری دارند. میوه سته و محتوی دانههایی با
جنینی کمانی و خمیده همراه با پریسیوم است.
کاکتاسهها معمولا گیاهان بیابانی و مخصوص
مناطق کویری آمریکایی گرمسیری و بویژه مکزیک
هستند. تیره کاکتاسه دارای 20 جنس و بیش از
1000 گونه است.
اختصاصات دستگاه رویشی
گیاهانی گوشتی هستند که با محیط خشک بیابانی و
کویری کاملا سازش یافتهاند. در ساختار و
بافتهای درونی ، اندامهای هوایی بویژه در ساقه
، سازمانی کامل برای ذخیره آب در سلولهای درشت
خود دارند. ساقه متورم ، گوشتی آبدار این
گیاهان فاقد برگ است و به جای آن خارهایی
هستند که ظاهرا منشا برگی دارند.
اختصاصات دستگاه زایشی
گلها نرماده ، منفرد و غالبا بسیار درشت هستند
و چون در فصل مرطوب و هنگام بارندگی ظاهر
میشوند، بنابراین هیچگونه اختصاصات بیابانی
یا کویری در آنها دیده نمیشود و غالبا منظم و
کامل هستند. تعداد قطعات گل مانند کاسبرگها ،
گلبرگها و پرچم ها همیشه نامشخص و همه آنها
در امتداد یک مارپیچ قرار دارند. پرچه ها 4 یا
5 عدد و در امتداد استقرار مارپیچی سایر قطعات
گل قرار دارند و علاوه بر پیوستگی با این
قطعات با یکدیگر نیز متحد میشوند.
کاکتوس ها گیاهان فاقد برگ و دارای خارهای
بزرگ و ساقه های قطور هستند. این گیاهان بومی
آمریکای جنوبی بوده و بیش از ۲۲هزار گونه از
آنها شناسایی شده اند و به سه زیرخانواده
تقسیم می شوند. تنها کاکتوس برگدار و برگ های
شبیه برگ مرکبات به رنگ های متنوع دارد و گل
های آن شبیه به گیاهان خانواده رزاسه است. این
کاکتوس در خاک هایی متوسط تا معمولی با ph
حدود ۹/۵-۷/۵ نگهداری می شوند و قلمه های ساقه
این گیاهان به راحتی در ماسه ریشه دار می
شوند.
ترکیب خاکی کاکتوس ها باید شنی رسی و درصد
بیشتری از شن یا سنگریزه باشد. آبیاری آن نسبت
به دیگر گیاهان منظم و با فاصله است و بسته به
سرعت رشد، فصل، تعداد و فواصل آبیاری تنظیم می
شود. کاکتوس ها در مناطق گرم و پرنور رشد می
کنند زیرا بومی آمریکای لاتین هستند و به نور
زیادی احتیاج دارند. تکثیر رویشی یا قلمه زدن
عمده ترین تکثیر رویشی کاکتوس ها روش کاتینگ
است قلمه زدن در کاکتوس به فصل بستگی دارد و
بهترین فصل برای آن اوایل تابستان است. به
طوری که آنها را در یک بسته سبک و محیط با
رطوبت کافی با آبیاری منظم کشت می کنند. اما
قبل از اینکه قلمه کاکتوس مخصوصا کاکتوس هایی
گوشتی نظیر سرئوس ها وارد بسته هایی کشف شوند
باید شیرابه گیاه را قطع کرد. برای انجام چنین
عملی قبلا قطعات جدا شده یا قلمه های کاکتوس
را به مدت چندین ساعت در معرض تابش مستقیم
آفتاب در تابستان قرار می دادند تا اینکه
جریان شیرابه قطع می شد و سپس اقدام به کشت آن
می کردند. اما امروزه با توجه به اینکه ریشه
دارکردن گیاهان در کمترین زمان حائز اهمیت است
قلمه ها را در آب ولرم حدود ۴۵ درجه سانتی
گراد قرار می دهند که در نتیجه جریان شیرابه
قلمه ها قطع می شود سپس آنها را در بستر کاشت
قرار می دهند.